ब्यङज्ञ् कविता : कुर्हाली आर बँस्ला

कुर्हालीर सँगे ।।बँस्ला धईचे,
कर्चे ।। खाटाँर खुटुर।
सै गिर्हसेर ।।माथा छट्ँ ,
धईचे ।। लुटुर पुटुर ।।

रहबे नाँ नी ।। घर ऐग्नारु
ना ईज्जतेर ।। हबे सभाङ्ग।
आल्ढाङ्ते ।।आँल्टाल् करे,
रहबे नाँ नी।। जातेर पहिचान ।।

माथाँईयाक्।। निलागे कहचे,
टाँटी सँगे ।। बत्तीर बाँन्।
ढाङ् ढाङ्ते ।।गिदुवा चाहाचे,
सोलोह सत्तीर ।। गाँन्।।

घरते छे ।। बाँस आर बत्ती,
ढेल्ङार सुकाईचे ।। कान।
ढुलढुल्या हईचे।। निदुरेर खाँदी,
टाँटीर नि छे ।। रे जाँन्।।

बाँहिरीया जन्तुर ।।चख्ँ नजर,
कानाँ टाटीते ।।जे परे।
बेङ् डी आसिए ।।खिज्लाए टाँटीक्
कुक्दा ।। कुक्दी करे।।

तुई कर्बो ना ।। मुई करिम्
काँहार जाबे।। रे ध्यान्।
केनङ् हबे ।।कुर्हाली बँस्लारु
केनङ् हबे ।।जातेर पहिचान ।।

– जोगेन्द्र प्रसाद राजवंशी
कचनकवल -३, दल्की झापा