– देवेन्द्रकिशोर ढुंगाना
हामी घरभित्र छौ,
सडक ढुकेर नबस,
हामी सिरकभित्र छौ,
कोरोना-तिमी काल बनेर नसल्क,
अझै पनि हामी यातनागृहमा छौ,
हामीलाई खुल्ला शिविरबाट
नधम्काऊ,
तिम्रो मुठ्ठीभित्रको
पराधिन भएर बाँच्न सक्दैनौ
हामी अब इस्पातको मान्छे
भएका छौ ।
आज गाउँ र बस्तीहरु सुनसान छ,
चट्टान जस्तै दृढ-नीर्भिक देखिन्छ
मान्छेहरु अवैध हतियार तेर्साएर,
भोकको कोलाहलमा
रुपान्तरित हुँदैछन ,
रक्ताम्य भएको
मेरो गाउँ र बस्ती,
भोक र महामारीको चपेटमा परेर
हामी नयाँ साँचोमा ढल्दै छौ ।
हाम्राओठहरुमा ताल्चा झुण्डाएर,
तिमी भन्छौ-युगको गीत गाऊ,
हाम्रा आस्थाहरु माथी
प्रतिबन्ध लगाउदै,
अनि तिमीले हातहरुमा
हत्कडी लगाई दिएका छौ ।
हामी युगीन गीत गाउन सक्दैनौ,
हामी इतिहास लेख्न सक्दैनौ,
चुपचापआगोहरुओकल्न सक्छौ
एकै छिन पर्ख,
भाले बास्योविहान हुँदैछ,
देश र जनता युगनायक बन्दै छन,
रातो घामको आगमन हुँदैछ ।
भद्रपुर(झापा)
