कविता : “डढेलो”

कविता : “डढेलो”

परालका त्यान्द्रा जस्तै
उसको मन मस्तिष्कमा
अतितका स्मरण बोकेका
झझल्कोहरु
उन्माद रुपामा कुर्लिरहेका छन।
उ एक चिन्ता हो,
उ एक व्यक्ति हो,
उ आफैमा आफ्नो आशा हो,
उ आँफैमा आफ्नो भरोसा हो
उ एक गीत हो,
उ एक अनुभव हो
उ आँफैमा एक चक्षु हो।
चैत्र वैशाखको हुरीले
पात पतिंगर नचाए जस्तै
आज उसको मनमा
हुरीले यादहरु बतासिएका छन्।
प्रेमको झिल्कोले
उसको मनमा डढेलो लगाइदियो,
अनि उसको मनमा खरानी बाहेक केही रहने
र डढेलोलाई उसको आँखाबाट बगेका
आँसुका थोपाहरुले निबाइदिए।
बन्जर बनेको मनमा
नयाँ बीज रोपेर हुकाउन तयार
उ एक किसान हो ।

✍️अर्जुन दाहाल
गाैरादह–३, झापा