साधुलाई शुली चोरलाई दरबार !

साधुलाई शुली चोरलाई दरबार !

                                                                      - रमेश तुफान पण्डित पत्याउनु हुन्छ ? राउटे स्वयं शिकार हुन्छन् यहाँ जंगलका राउटे लज पुर्याईन्छ भगिरथीहरू जंगल पुर्याईन्छ अनि ...
कविता: प्रियतमा

कविता: प्रियतमा

- देवेन्द्र किशोर ढुंगान प्रिय बादल अहिले तिमी नबर्स मेरी प्रियतमा आउदै होलिंन जब उनी आऊलिन- खुब बर्सी दिनु तिमी । उनी सोध्लिन-को आउदैछ प्रिय म भन्दिउला कोही होइन प्रिय बादल हो जो- कतै धर्तीला...
कबिता  :  सौरभ धुलो

कबिता : सौरभ धुलो

- दयानन्द गोस्वामी बर्षींदैछन सारा तिम्रा ताराहरु मौन किन छौ तिमी ऐ गगन ! उडिरहेछ त्यहाँ सौरभ धुलो वनपक्षीहरु आफु आफैं मगन, जुन रजत सरी नै भयो आज दर्पण पनि त झल्किन लाग्यो, सम्हालेर तरंगि...
कबिता: त्यो रात

कबिता: त्यो रात

-    दयानन्द गोस्वामी म अशेष सेतो पाना मा लेख्ने थ्येँ मेरा मधुर स्वप्निल मनका कुराहरू, अनी कहिल्यै पनि पखालिँदैन थ्ये आफ्नो आँसूले त्यो पुर्णिमाको रात, बतास ले उडाएका धुलो कणहरू चक्रवातीको भुँम...
प्रदेश १ का मालीहरुका ” कोपिला “

प्रदेश १ का मालीहरुका ” कोपिला “

१ नं. प्रदेशभरिका विभिन्न जिल्लाहरुबाट प्रतिनिधित्व गर्नुहुने नेपाली मौलिक काव्य प्रविधा "कोपिला" का प्रकृति तथा पुरुष मालीहरुका कोपिलाहरु : कोपिला संकलन तथा संयोजन : Jk तिम्सिना, झापा
नेपाली मौलिक काव्य प्रबिधा ,कोपिला, : सम कोपिला डाली

नेपाली मौलिक काव्य प्रबिधा ,कोपिला, : सम कोपिला डाली

       १ नबोल न पातली चर्को बोलीले दिनभरि मरिमेट्दा म पनि हैरान छु आउथ्यो कि मिठास अर्को बोलीले २ खुट्टा ढोग भन्दिन यथोचित मान देउ तिमीले ख्याल नगरे कसले मेरो ख्याल गर्छ थाकेको छु एक अम्खोरा पा...
कविता : श्रमिक हुँ म

कविता : श्रमिक हुँ म

- टीका पोखरेल श्रमिक हुँ म पसिना बगाउँछु संसार सजाउने योजना बनाउँछु । पसिनाको मोतीले संसार सिंगार्दै बढ्दैछु अगाडि संसार निहार्दै ।। बेगवान प्रवाहमा बग्ने नदी हुँ सुनामी उछाल्ने सागर पनि ह...
कविता  : आमा

कविता : आमा

राज कुमार कार्की आफू भोकभोकै बसि छाती चुस्न खटाउने आमा। पाउमा शिर राखेर ढोग गरि लिन्छौ आमा तिम्रै नाम।। स्वाद थियो तिमीले भुटेका ती मकै र भट्मास। एक दुई सन्तान त किन जन्मामायौ बदमास।। पुका...
कबिता : एकलव्य दृष्टिहरु

कबिता : एकलव्य दृष्टिहरु

दयानन्द गोस्वामी निस्वार्थ मनलाई साधनामय गराउँदा कति साध्य गरे मेरा एकलव्य दृष्टिहरु, जीवनको धनुषमा प्रत्यान्चा चढाउँदा निशब्द भयो सारा अट्टहासमय टंकार, अकर्मण्यताको संकीर्ण परिधि भित्र पो...
कविता : पहिला निकास पछि विकास

कविता : पहिला निकास पछि विकास

राज कुमार कार्की शीघ्र स्वास्थ लाभको लेख्दै एक वर्षको समय बित्यो। किन यस्तो ब्रह्माअस्त्रले झैँ मानव बस्ती थिच्यो ! खादै बसेकाछौ तातोपानी बेसार बलौतिको पात। कस्तो कहर आयो अब कसरी बिताउने द...