राजवंशी भाषिक कविता : “नाँमी गिर्हस”
सुनेचु बोले तुई .. नाँमी गिर्हस,
केचिया दे काँटिस .. गे धाँन।
जेताखाँन् खट्लअ तोर .. ३ काँठी दिनी,
तोर त मालिके .. उभाँबे गो धाँन।।
कित्ताअ् काँटिल .. प्रदेशेर बित्ताअ काँटिल,
तोर फित्ताए होले .. गो बार्ह-बाहान।
करेक तुई झाग्रा .. आफ्नार दादाभाई से,
तोर मालिकेर .. उठाए गो शाँन ।।
मोहियानी हक त .. जाग्गाते लागेचे कहचे,
तुई कब उठाबो .. सिम्नार गो बाँन ?
निँजा जाग्गात त .. हचे आफ्नार अधिकार,
जीवन भरे ना .. उभाबो गो धाँन।।
उठाँची फेर पगरी .. काम्राचे तोक घुग्री,
ताँह तोर नाँई .. जाछे गो ध्यान ?
सहे-सहे देहाडी .. हइचे नाकुन काँठसुरा,
तोर त पाछाँए .. जाछे गो पहिचान ।।
खेकी खेटिया .. निदुर धरीया करे,
पिटाते रहिबे ना .. तोर गो जाँन।
अई घुम्नी-मुरी .. अई भात-पन्ता करे,
तोर चेअनते हबे .. गो बास-स्थान ।।
छुकुन फेर कहचित .. बापदादोर नाक्सा,
फेर गिदाए रहचित .. सधाए हली गाँन ?
घरते छुकुन तोर .. भावीर जीहापुता
उठाबो नानि .. आफ्नार गो पहिचान ।।
जोगेन्द्र प्रसाद राजवंशी
कचनकवल :-३, दल्की झापा
हाल :- मलेसिया
