मानव मष्तिस्क चेतनाको प्रतिक हो । के गर्न हुन्छ वा हुन्न भन्ने कुराको संवेदना मस्तिष्कले नै सुचना दिने गर्छ । मानव तर्क संकेत आवेग र प्रवेगले मष्तिस्कलाई डोहोर्याएको हुन्छ ।
मानिस प्राय एक्लो रहन्छ । मानिसमा हुने गरेको एकोहोरो काम र श्रम विभाजनले उसलाई पक्षपात गरेको हुन्छ । त्यसकारण एक्लो मानिसमा तर्क, डर बढ्नु र बोलीचाली कम हुने गर्छ ।
मानिसले भइ रहेको काम गर्न छोड्नु तथा संकेत नबुझनु अनि उ अविवेकि हुनु कमजोरी हो । वैज्ञानिक भाषामा भन्ने हो भने संज्ञानात्मक ज्ञान नहुनुमा मानिसको प्रत्यक्ष दोष होइन ।
मानिसको दोष मित्रता हासिल गर्न नसक्नु हो । स्वच्छ र निश्प्रभाव नबन्नु हो । संगित, चलचित्र र पुस्तकमा साथ दिन नसक्नु हो । मानिस एक्लो निठोर बन्नु कामवासनाको कारण पनि हुन सक्छ । एक्लो जिवनले मानिसलाई कहिलेकाहीँ हानी पु¥याउँछ । बेमतलबी संसारमा बाँच्दा पैसा र ःश्रमको संघारमा कठिनताको साथ कार्य गर्नु ओझेलको विषय हो । मानिसको साथ एकअर्का विचको माया बीच हुनु पर्छ । यस्तो साथ दिगो भविष्य, स्वास्थ जिवन र सन्तुष्टि सम्वद्व हुनुपर्छ ।
मित्रता पग्लिएमा मानिस निराहर बन्दछ । उ कठोर वन्छ । भावनाको विच मानिसको मन थिर नवन्न सक्छ । रोमाञ्चक साथी नहुँदा दुखदायी हुृन्छ ।
संधैको साथी
अभिभावकको साथ बालबालिकाले दिने गर्छन । जब हामी वयस्क बन्छौं हामीमा सामाजिक उत्तरदायित्व रहन्छ । जीवनको ऐना र परिदृष्य बीच साथीहरुबाट हामी टाढिन पुग्छौं । समाज भन्दा पारिवारीक भएको कारण हामीले सरसंगीबीचको माहोल गुमाएका हुन्छौ । यस किसिमको तनावमा हाम्रा भावना संकटमा पर्छ । कहिलेकाहिँ आफूलाई सहयोग गर्ने मित्रलाई हामी गालीगलौंच, हेला गर्छौं । यस किसिमको नाटक गर्नु पारिवारीक बाध्यताले गर्दा भएको हो ।
मित्रता गुम्नु
यो एक हानी हो । यो एक रोमाञ्चक क्षण गुमाउनु हो । भिजेको मुसो जस्तो एक्लो हुनु थकानको प्रतिक हो । मानिसलाई हानी नगरी साथी बनाउन हामी माहिर त हुन्छौं तर उही माथि बज्रपात घृणा हो ।
चिनेका मानिस सित एकाएक कठोर बनिदिँदा अन्त्यमा आफू नै एक भूतको स्वरुप हो भन्ने मात्र हो जसलाई कसैले मन पराउँदैन ।
प्राय मानिसहरु कठोरता मनपराउँछन् । मायामा उनीहरु कठोर हुन चाहन्छन् ।
प्राकृतिक रुपमा माया सम्वन्धमा हाँसो, खुसी र रोमाञ्चकता हुन्छ ।
माया र दुःख जिवनका एक सिक्काका दुई पाटो भने सरी कठोरताले पनि त मानव जीवन संग्गाल्छ ।
आफूले मन पराएका साथी नभेटदा मानिस मनपरेका ठाउँमा भ्रमण पनि गर्न सक्दछ ।
मानिसले धेरै मानिस प्रेमी बनाएको छ भने उ कठोर हुने गरेको बताइन्छ ।
नकारात्मक भावनाको साथ उनीहरुको सम्वन्ध विग्रने डर हुन्छ ।
दुःख र चिन्ता त्यस्ता प्रेमीलाई नछोड्ने भावना हुन् ।
त्यसैले आत्मियता महत्वपूर्ण छ । आशा मानिसको सम्वन्धको लागि चाहिन्छ ।
मिल्ने साथी पाउनु अफ्ठयारो हुनाले माया नै अपरिहार्य छ ।
मानिसको जीवन विताउन जोडिको आवश्यकता हुन्छ वहकता, कठोरता र मायालुपन सवै आवश्क हुने नै गर्छ ।
मानिसको माया ओझेलमा पर्दा मानिस एक्लै बाच्ने र हानिकारक बन्ने बताइन्छ ।
एजेन्सी
