कविता : ” कोरोना “

राज कुमार कार्की
कोरोना भाइरस भन्छन यसलाई हजुर के हो यसको थर।
को हुन यसका आमाबाबु काहो कुन्नि यसको घर।।
जसले गर्‍यो यसको न्वारान तिनै हुन आमाबाबु हेर।
जहाँ जन्मि बाल्यकाल बितायो त्यहि हो यसको घर।l
कोरोना भाइरस भन्छन हजुर नपर्नु यसको भर।
हामीलाइ भनि घरमै थुनि आफू सन्सार घुमिराछ।l
मानव मानवको आत्मियतालाइ यसले जोडिराछ।
बिज्ञान भन्दा बलियोछु भनि यसले धावा बोलिराछ।l
के युवा के बालक के बृद्दा सबलाइ यसले दुस्ख दिराछ।
तातोपानी बेसार गुर्जो खाइरनु सधै भन्छ सरकार।l
जताततै मान्छे मरेका मरै छन भन्ने सुन्छु भरखर ।
साबुनपानीले बीस सेकेन्ड हात धोए मर्छ भन्छ यसलाई ।l
मर्ने नै होभने छ महिना सम्म के हेरेर बसेका छन तेसलाइ।
स्कुल काहो कलेज काहो पढाई कहाँ हो थाहा नै छैन।l
टिकटक पब्जि नबनाइ कन समय हाम्रो गको हैन।
टि भि हेर्यो फेसबुक हेर्यो जताततै कोरोनाको कहर।l
छ छ महिनासम्म हाम्लाइ घरमा बस्ने कहाँ थियो हजुर रहर।
सरकार भन्छ लकडाउन छ घर घरमै बस्नुपर्छ ।l
रोगलागो भनि अस्पताल गए हजुर उतै मर्न्नु पर्छ।
के गर्छन शरीरका अङ्गभङ्ग केहि थाहा नै छैन।l
भित्रभित्रै प्याकगरेर ल्याउछ्न कसैले हेर्न पाएको हैन।
कता गए हजुर जोतिषी के तिनले यसको आयु देख्लान।l
सोचेका थिएउ हामिले बिज्ञानले यसलाइ छेक्लान।
के गर्ने बिज्ञान आफै मर्यो बाच्निले त समबेदना लेख्लान।l
आफ्नै छोरी राडि भको नदेख्नेले के को आयु देख्लान।
सरकार भन्छ सधै हात धुदै घर भित्र मात्र बस्ने।l
जनता भन्छ चिसो भो चुलो कहिले हो हाम्ले हात चुठ्ने।
थलापरो हाम्रो अर्थतन्त्र अब कहिले होला उठ्ने।l
डब्लु एच ओ भन्छ कहिलै औषधि बन्दै बन्दैन।
सत्य साचो केहो गाठि कुरो यसले कहिल्यै भन्दैन।l
चिनियाँ भाइरस होयो भन्छ अमेरिका मान्दै मान्दैन।
चाइना फेरि के कम हजुर कसैलाइ गन्दै गन्दैन।l
अमेरिका भन्छ बुहानमै जन्मियो हुर्कियो त्यहीँ हो यसको घर।
मानव अस्थित्व समाप्त हुदैछ किन यी दुई बार।l
खानु लाउनु मात्र जिन्दगी हैन भन्नु हुन्थ्यो बाले।
यत्रो दिन भैसको अबता के खालान हाम्रा छोराछोरी।l
चल्दैछ जिन्दगी हजुर छत छत बाट मात्र हेराहेरी।
भेटौला नि हजुर अर्को कवितामा फेरिफेरि ।l
धन्यवाद – शब्द जाल बनाइ हजुर हजुरु समक्ष प्रस्तुत गर्ने जमर्को गरेको छु।